Promotie Anna Klaus: “Cel-intrinsieke en -extrinsieke regulatie van hematopoëse tijdens embryonale ontwikkeling”

Uit bloedstamcellen kunnen alle soorten bloedcellen, waaronder rode- en witte bloedcellen, worden gevormd. Ze zijn daarmee cruciaal voor de vorming van bloed. De cellen, ook wel hematopoietische stamcellen (HSC’s) genoemd, zijn essentieel voor de behandeling van bloedziektes zoals leukemie. Tijdens zo’n behandeling worden de kankercellen in het beenmerg van de patiënt door middel van een bloedceltransplantatie vervangen door gezonde donorcellen. Er zijn echter ook risico’s verbonden aan deze transplantatie: de donorcellen kunnen worden afgestoten. Om het risico daarop te verkleinen, proberen onderzoekers technieken te ontwikkelen waarmee ze HSC’s in het lab kunnen maken.

Bloedstamcellen in het lab

Voordat het mogelijk is om bloedstamcellen te maken in een Petri schaaltje, is er meer kennis nodig over de manier waarop dit soort cellen worden gemaakt in embryo’s. Daarom besloten Klaus en haar collega’s om onderzoek te doen naar het netwerk dat de vorming van HSC’s controleert. Ze gebruikten geavanceerde technieken om inzicht te krijgen in de rol van verschillende factoren – zowel binnen cellen als in hun directe omgeving – die de ontwikkeling van HSC’s reguleren. Er is nog een lange weg te gaan voordat bloedstamcellen succesvol gemaakt kunnen worden in het lab maar het fundamentele onderzoek dat Klaus heeft gedaan tijdens haar PhD dient als een belangrijke opstap naar dit doel.

Ervaringen

Klaus vertelt dat haar promotietraject een reis was die haar veel heeft geleerd over wetenschap, onderzoek en haarzelf. “Het is een prachtige ervaring om te zien hoe een project zich langzaam ontvouwt en om uiteindelijk het mysterie van de initiële vraag op te lossen,” legt ze uit. Ze vond veel vreugde en inspiratie in de ontmoetingen, gesprekken en discussies die ze had met collega-wetenschappers. “Mijn PhD was niet zo rechttoe rechtaan als je misschien zou willen, maar ik ben enorm dankbaar dat ik de hele weg heb kunnen afleggen.” Gevraagd naar een specifiek hoogtepunt, vertelt ze hoe speciaal het voelde toen ze eindelijk op “verzenden” drukte bij het indienen van haar proefschrift, terwijl ze de zon onder zag gaan over de oceaan.

Uitdagend

Klaus noemt het doen van een PhD een “buitengewone kans om over jezelf te leren.” Hoe ga je om met moeilijke dingen? Wat motiveert je? Hoe geduldig, veerkrachtig, gedreven, ambitieus, georganiseerd, moedig en stressbestendig ben je? Vragen waar je volgens haar geheid een antwoord op gaat vinden. Maar ze gelooft ook dat het traject voor nagenoeg iedereen uitdagend is. “Het is een serieuze verplichting, waar je niet aan moet beginnen alleen omdat het de logische volgende stap lijkt,” zegt ze. “Desalniettemin, zou ik iedereen die net zoveel van wetenschap houdt als ik, en die nieuwsgierig, creatief en gemotiveerd is, ten zeerste aanmoedigen om aan het traject te beginnen.”