26 mei 2017

Van Rheenen groep publiceert in Gastroenterology

Terug naar nieuws

Vandaag staat er een nieuw artikel van Hugo Snippert (UMCU) en de Van Rheenen group in Gastroenterology met de titel “In vivo Imaging Reveals Existence of Crypt Fission and Fusion in Adult Mouse Intestine”. In deze studie is voor het allereerst de fusie van crypten in de darm in beeld gebracht; een proces waarover veel minder bekend was dan de splitsing van darmcrypten. De eerste auteur van het paper is Lotte Bruens. 

In onze darmwand zit een herhalend patroon van ‘villi’ oftewel darmvlokjes, die helpen met het verteren van ons voedsel. Deze villi worden gevormd uit een soort kuiltjes in het darmweefsel, de ‘crypten’. Helemaal onderin deze crypts zitten stamcellen – de ‘moedercellen’ waaruit nieuwe cellen geboren worden die, door zichzelf als het ware steeds omhoog te duwen, de darmwand steeds vernieuwen (zie eventueel deze animatie van de Clevers groep voor meer uitleg).

Vlak na de geboorte kunnen er in de darm ook nieuwe crypten ontstaan door het splitsen van één enkele crypt. Maar nu is gebleken dat dit proces ook andersom plaatsvindt: uit twee verschillende crypten kan er door fusie ook één enkele crypt ontstaan (resp. crypt fusion en crypt fission). In dit paper is dit proces van scheiding maar ook fusie voor het eerst onderzocht met behulp van intravitale microscopie, oftewel het filmen van levend weefsel. Hierbij hebben de onderzoekers gekeken naar de darmontwikkeling in muizen, waarbij de stamcellen groen gekleurd waren:

De onderzoekers hebben op individueel celniveau de ontwikkeling van nieuwe crypten gefilmd over het verloop van enkele dagen. De splitsing en scheiding van crypten bleken exact reversibele processen. Het bleek dat de splitsing van crypts plaatsvond met een rate van 3.5%±0.6% onder alle crypten, terwijl de fusie van crypten gebeurde met een rate van 4.1±0.9% onder alle crypten. Doordat deze processen elkaars omgekeerde zijn, zorgen ze samen voor een goede buffer voor het totale aantal crypten in de darm.

Dankzij het nauwkeurig in kaart brengen van deze nieuwe processen die onze darmwand vormgeven, kan er nu ook beter gekeken worden naar situaties die deze balans verstoren – zoals bijvoorbeeld het geval is bij darmkanker, waarbij er in feite teveel darmweefsel ontstaat.

Lees er meer over op de lab pagina van Hugo Snippert van het UMCU.

Lees het hele artikel hier.